مهم‌ترین راه‌های افزایش امنیت شبکه

اقبال روزافزون جامعه به فناوری‌های دیجیتال باعث شده تا امنیت شبکه بیش از هرزمانی، اهمیت پیدا کنه. ما حجم بسیار زیادی از داده‌های مهم رو به‌صورت دیجیتال نگهداری می‌کنیم و به همین دلیل، محافظت از شبکه‌ها بسیار مهم هست. امنیت شبکه به معنای محافظت از زیرساخت‌ها و اطلاعات حساس در برابر دسترسی‌های غیرمجاز، سوءاستفاده و سایر تهدیدات سایبری با ایجاد یک پلتفرم امن برای رایانه‌ها، کاربران و برنامه‌های مختلف هست. تو این مقاله قصد داریم با مهم‌ترین و بهترین راه‌های افزایش امنیت شبکه بیشتر آشنا بشیم. همراه آموزشگاه مهندسی کندو باشید.

شبکه چیه؟

قبل از بررسی راه‌های افزایش امنیت شبکه، ابتدا با مفهوم آموزش شبکه و امنیت شبکه آشنا می‌شیم. شبکه به معنای اتصال دو یا چند دستگاه مثل کامپیوتر، وبکم‌ها، لپ‌تاپ‌ها، پرینترها و دستگاه‌های دیگه برای اشتراک‌گذاری داده‌ها و فایل‌ها با اتصال اینترنت هست. روتر، رایج‌ترین دستگاه اتصال‌دهنده هست که به اتصال دستگاه‌های دیگه با کابل یا اتصالات بی‌سیم، کمک می‌کنه.

تعریف امنیت شبکه 

در آموزش امنیت شبکه باید بگوییم که، امنیت شبکه یک حوزه تخصصی در امنیت سایبری هست و دربرگیرنده خط‌مشی‌ها، رویه‌ها و فناوری‌هایی هست که سازمان‌ها برای محافظت از شبکه‌ها و هر نوع دارایی در شبکه استفاده می‌کنن. تمامی سازمان‌ها صرف‌نظر از حیطه فعالیت یا بزرگی خودشون، باید در برابر تهدیداتی مثل فقدان داده، دسترسی غیرمجاز و حملات شبکه آماده باشن.

امنیت شبکه نقش بسیار مهمی برای محافظت از زیرساخت‌ها و دارایی‌های حیاتی تمامی کسب‌وکارها داره و باعث حداقل شدن گستره حملات و جلوگیری از حملات پیشرفته می‌شه. راهکارهای امنیت شبکه از یک رویکرد لایه‌ای برای محافظت داخلی و خارجی از شبکه‌ها استفاده می‌کنن. آسیب‌های زیادی در بسیاری از حوزه‌ها شامل دستگاه‌های دیجیتال، کاربران، اپلیکیشن‌ها و مسیرهای داده وجود دارن.

طی سال‌های اخیر، سازمان‌ها و شبکه‌ها تحولات خیلی زیادی پیدا کردن. محیط IT مدرن پراکنده شده و تحول چشمگیری در محیط ابری، رایانش لبه‌ای و اینترنت اشیا (IoT) پدید اومده. تحول گسترده به سمت دورکاری هم باعث پدید اومدن چالش‌های جدید در حوزه امنیت سایبری شده.

تهدیدات رایج امنیت سایبری

برای استفاده هر چه‌بهتر از راه‌های افزایش امنیت شبکه، باید با مهم‌ترین تهدیدات در حوزه امنیت سایبری آشنا بشیم.

فیشینگ

این تکنیک اسکم آنلاین به دنبال دستیابی به داده‌های حساس مانند جزئیات و مجوزهای کارت اعتباری هست. یک حمله فیشینگ از پیام‌های تقلبی و فریب آمیز ایمیل با ظاهری قانونی با جعل هویت یک موسسه بانکی مشهور، وب‌سایت یا مخاطبان دستگاه یک شخص استفاده می‌کنه. این حمله باعث می‌شه کاربر روی یک URL مخرب کلیک کنه یا با ارسال اطلاعات مالی و سایر مجوزها، به ایمیل جواب بده.

حملات سایبری

حملات سایبری، حملاتی هستند که توسط یک مجرم رایانه‌ای به‌منظور هدف قرار دادن یک یا چند شبکه یا ماشین رایانه‌ای انجام می‌شه. حملات سایبری می‌تونن اقدامات مخربی مثل غیرفعال کردن رایانه‌ها، سرقت داده‌ها یا بهره‌برداری از رایانه‌های آلوده برای انجام حملات بیشتر انجام بدن. مهاجمان از روش‌های مختلف مثل تکنیک‌های مهندسی اجتماعی ازجمله فیشینگ، تکنیک‌های نیروهای بی‌رحم، رد سرویس (DoS) و تزریق بدافزار یا باج افزارها برای اجرای حملات سایبری استفاده می‌کنن.

پیکربندی‌های اشتباه

پیکربندی اشتباه امنیت شبکه، هر نوع پیکربندی ناامن یا نادرست از کنترل‌های امنیتی هست که باعث می‌شه تا یک سیستم در معرض ریسک قرار بگیره. راهکارهای مدیریتی ضعیف مثل مستندسازی نامطلوب تغییرات پیکربندی، اتکا به اطلاعات و تنظیمات پیش‌فرض و مسائل فنی مؤثر بر اجزاء نقطه پایانی، می‌تونن باعث پیکربندی‌های اشتباه بشن.

خطاهای پیکربندی به دلایل مختلف رخ می‌دن و از طرفی، مدرن و پیچیده بودن زیرساخت شبکه باعث بروز خطاهای بیشتر شده. سازمان‌ها غالباً تنظیمات مهم امنیتی مثل پیکربندی‌های پیش‌فرض برای دستگاه‌های شبکه رو نادیده می‌گیرن. تأمین امنیت یک‌باره پیکربندی‌های دستگاه‌های دیجیتال کافی نیست و سازمان‌ها باید به‌طور متناوب پیکربندی‌ها و کنترل‌های امنیتی رو برای شناسایی هر نوع آسیب، بررسی کنن. پیکربندی‌های اشتباه غالباً ناشی از اضافه شدن دستگاه‌های جدید به شبکه یا اصلاح و پچ کردن سیستم هستن.

حمله رد سرویس (DoS)

حملات رد سرویس (DoS) باعث جلوگیری دسترسی کاربران قانونی به داده‌ها یا خدمات یک وب‌سایت می‌شن. این حملات زمانی رخ می‌دن که یک مهاجم خرابکار، باعث بیش بارگذاری وب‌سایت با ترافیک بی‌ارزش و کاذب بشه. حملات رد سرویس توزیع شده (DDoS) مشابه با حملات DoS هستن، اما غلبه بر این حملات سخت تره. مهاجمان حمله DDoS رو از چندین کامپیوتر که در سراسر جهان در شبکه‌ای از ماشین‌های آلوده قرار دارن، انجام می‌دن.

بیشتر بخوانید: تأثیر حملات DDoS بر امنیت شبکه و راه‌های مقابله با اون‌ها

بدافزار

بدافزار یعنی یک نرم‌افزار جاسوسی. مهاجمان از بدافزار برای کنترل سیستم، استخراج داده‌های حساس یا نصب برنامه‌های ناخواسته بر روی دستگاه هدف بدون آگاهی قربانیان، استفاده می‌کنن. بدافزار می‌تونه باعث پراکنده شدن جاسوس‌افزارها، کرم‌ها و اسب‌های تروجان با تبلیغات پاپ-آپ، فایل‌های آلوده، وب‌سایت‌های جعلی یا ایمیل‌های فیشینگ بشه.

باج افزار

باج افزار، نوعی بدافزار هست که مجرمان سایبری از اون برای قفل کردن دستگاه و تقاضای باج در ازای باز کردن دستگاه، استفاده می‌کنن. باج افزار از طریق برنامه‌های مخرب و ایمیل‌های فیشینگ پخش می‌شه و باعث می‌شه تا کاربران به اپلیکیشن‌ها یا فایل‌های رمزنگاری شده دسترسی نداشته باشن و حتی در مواردی، دستگاه به‌طور کامل غیرفعال بشه.

نرم‌افزار امنیتی جعلی

بدافزار باعث می‌شه تا کاربران این‌طور تصور کنن که لایه‌های امنیتی اونها منسوخ شده و یا ویروس باعث آلوده شدن رایانه اونها شده. وقتی‌که کاربران تلاش می‌کنن تا ویروس مشکوک رو حذف کنن، احتمالاً سهواً بدافزار واقعی رو در دستگاه خودشون نصب می‌کنن.

لایه‌های امنیت شبکه

یکی از مشخصه‌های راه‌های افزایش امنیت شبکه، استفاده از چندین لایه مؤثر محافظتی است:

لایه فنی

سازمان‌ها، کنترل‌های امنیتی فنی را برای مدیریت دستگاه‌ها و داده‌ها در شبکه خودشون، اجرا می‌کنن. هدف امنیت فنی، جلوگیری از دسترسی غیرمجاز و رفتار مخرب و مؤثر بر سیستم‌های شرکت و داده‌های متحرک و در حال سکون هست.

لایه فیزیکی

سازمان‌ها از کنترل‌های امنیت فیزیکی برای جلوگیری از دسترسی فیزیکی افراد غیرمجاز به زیرساخت‌های شبکه یا دستگاه‌های متصل استفاده می‌کنن. بسیاری از شرکت‌ها علاوه بر روترها و فایروال ها، از دارایی‌های خود با قفل فیزیکی محافظت می‌کنند و معیارهای کنترل دسترسی مثل احراز هویت بیومتریک و راستی آزمایی ID رو پیاده‌سازی می‌کنن.

لایه اداری

امنیت اداری به معنای خط‌مشی‌های حاکم بر رفتار کاربر و تداوم انطباق با قوانین هست. این لایه شامل فرآیندهای احراز هویت کاربر، مدیریت امتیازات ویژه به کاربران، تخصیص نقش و اصلاحات زیرساختی هست.

تعریف خط‌ مشی امنیت شبکه

برای بررسی راه‌های افزایش امنیت شبکه، بررسی خط‌مشی‌های امنیت شبکه اهمیت داره. این خط‌مشی‌ها، فرآیندهای کنترل دسترسی به یک شبکه رایانه‌ای رو تعریف و معیارهای اجرایی رو ارائه می‌کنن. همچنین یک خط‌مشی امنیت شبکه باید معماری امنیت شبکه رو بیان کنه و نحوه پیاده‌سازی معیارهای امنیتی در شبکه رو تعریف کنه.

سازمان‌ها کنترل‌های امنیتی خودشون رو در یک خط‌مشی امنیت شبکه، توصیف می‌کنن. هدف این کنترل‌ها، شناسایی و جلوگیری از رفتار پرریسک و مخرب در یک سازمان و مسدود کردن کاربران غیرمجاز جهت عدم نفوذ به شبکه هست. زمان ارائه خط‌مشی امنیت یک شبکه، شناخت نوع سرویس‌ها و داده‌های موجود در شبکه، افراد دارنده دسترسی به این داده‌ها، نوع معیارهای محافظتی موجود و تأثیر احتمالی افشای داده‌ها، اهمیت داره.

یک خط‌مشی مؤثر، اطلاعات بسیار مهم رو در اولویت قرار می‌ده، کنترل‌های موجود رو گسترش می‌ده و از بخش‌بندی شبکه برای ارائه یک لایه امنیتی اضافی، پشتیبانی می‌کنه.

اجزاء خط‌مشی‌های امنیتی مؤثر

مؤثرترین اجزاء لازم برای بهترین خط‌مشی‌های امنیتی عبارت‌اند از:

• نوع و هدف داده
• مخاطب هدف
• آگاهی امنیت
• رفتار کاربر
• امتیازات ویژه کاربران و مسئولیت‌های اونها
• کنترل‌های دسترسی
• سایر اهداف امنیت فناوری اطلاعات

اهمیت پاسخ فوری در امنیت شبکه

پاسخ فوری یکی از مؤلفه‌های اصلی برای اجرای راه‌های افزایش امنیت شبکه هست. پاسخ فوری به معنای فرآیند مدیریت و پاسخگویی به حوادث یا تهدیدات امنیتی در برابر یک شبکه هست. این پاسخ شامل مجموعه‌ای از رویه‌ها و اقدامات لازم برای شناسایی، ارزیابی و جلوگیری از بروز تهدید هست.

در زمان پیاده‌سازی هر یک از راه‌های افزایش امنیت شبکه، استفاده از یک راهبرد مؤثر برای پاسخ اضطراری به‌منظور حداقل کردن نشت امنیت و بازیابی هر چه سریع‌تر عملیات شبکه ضروری هست. این فرآیند شامل جنبه‌هایی مثل شناسایی حادثه، جلوگیری از نفوذ، ریشه‌کن کردن تهدید و بازیابی هست. اساساً، پاسخ فوری به‌صورت آمادگی و داشتن برنامه برای مقابله با حوادث امنیتی در زمان بروز اونها، تعریف می‌شه.

فناوری‌ها و راه‌های افزایش امنیت شبکه

در این قسمت قراره با راه‌های افزایش امنیت شبکه بیشتر آشنا بشیم. تمامی شرکت‌ها و کسب‌وکارها می‌تونن از هر کدوم از این راه‌های افزایش امنیت شبکه برای ارتقای امنیت شبکه و زیرساخت‌های خودشون استفاده کنن.

فایروال نسل آینده

فایروال‌ها، یکی از راه‌های افزایش امنیت شبکه و سازوکاری برای کنترل ترافیک داخلی و خارجی شبکه محسوب می‌شن. مدیران شبکه می‌تونن فایروال‌ها رو با قوانین مؤثر در مورد انواع ترافیک مجاز یا غیرمجاز پیکربندی کنن. یک فایروال عموماً در لبه شبکه مستقر می‌شه و یک محیط شبکه رو ایجاد می‌کنه به‌نحوی‌که مهاجمان باید برای دسترسی به منابع داخل شبکه، بر این محیط غلبه کنن.

فایروال‌های قدیمی، بازرسی وابسته به حالت سیستم رو در لایه‌های 3 و 4 مدل شبکه OSI انجام می‌دن. درواقع، این فایروال‌ها می‌تونن منبع و IP مقصد پاکت‌های داده، پورت و پروتکل مورد استفاده رو برای تعیین پاکت‌های مجاز یا غیرمجاز بررسی کنن.

محافظت مدرن از شبکه، متکی بر فایروال‌های نسل آینده (NGFW) هست که در لایه 7 مدل شبکه (لایه برنامه) اجرا می‌شن و باعث ایجاد قابلیت بازرسی پاکت عمیق (DPI) می‌شن. فایروال‌های NGFW جزو تازه‌ترین و بهترین راه‌های افزایش امنیت شبکه محسوب می‌شن که قابلیت مسدود کردن پاکت‌ها رو بر اساس برنامه موردنظر دارن و می‌تونن ترافیک مخرب برنامه رو مسدود کنن.

سیستم‌های پیشگیری از نفوذ (IPS)

IPS یکی از انواع راه‌های افزایش امنیت شبکه و یک راهکار امنیتی فعال است که در لبه شبکه اجرا می‌شه و توانایی تشخیص و مسدود کردن حملات رو داره. یک IPS قابلیت شناسایی حملات نیروی بی‌رحم، حملات رد سرویس (DoS) و بهره‌برداری از آسیب‌های دیگه رو داره. این راهکار می‌تونه این الگوهای ترافیک مخرب رو شناسایی کنه و قبل از رسیدن این ترافیک به دارایی‌های حساس درون شبکه، اون رو مسدود کنه.

پیشگیری از فقدان داده (DLP)

DLP جزو راه‌های افزایش امنیت شبکه هست که قابلیت تشخیص و جلوگیری از پاک شدن، دست‌کاری شدن یا انتقال داده‌های ارزشمند به خارج از شبکه یک سازمان رو داره. داده‌های حساس عموماً، جزو ارزشمندترین دارایی‌ها برای مهاجمان محسوب می‌شن. روش‌های زیادی برای استخراج داده‌ها از طریق تهدیدات درونی و بیرونی مثل انتقال فایل‌ها، دانلود و ذخیره کردن اونها در دستگاه‌های برداشتنی، چاپ اونها یا ارسال این داده‌ها به‌وسیله ایمیل یا ابزارهای پیام‌رسان وجود دارن. DLP قابلیت شناسایی هر یک از این روش‌ها و مسدودسازی اونها رو برای جلوگیری از فقدان و نشت داده‌ها داره.

مدیریت اطلاعات و رویدادهای امنیتی (SIEM)

SIEM، یکی از مهم‌ترین راه‌های افزایش امنیت شبکه محسوب می‌شه که توانایی جذب داده‌ها از ابزارهای امنیتی و سیستم‌های IT در یک شرکت ازجمله فایروال ها، IPS، NAC و سیستم‌های مدرن اعتماد صفر داره. SIEM باعث می‌شه تا تیم‌های امنیتی به‌طور کامل به فعالیت‌های درون یک شرکت نظارت کنن. همچنین این روش می‌تونه باعث ارتباط بین رویدادهای امنیتی برای شناسایی ناهنجاری‌هایی بشه که به بررسی‌های بیشتری نیاز دارن.

SIEM هشدارهایی رو به تیم‌های امنیتی ارائه می‌کنه و اونها از این هشدارها برای شناسایی و بررسی حوادث امنیتی استفاده می‌کنن. همچنین این روش امکان دسترسی به داده‌های قانونی، اطلاعات دقیق در مورد ترافیک شبکه و داده‌های تهدیدآمیز از فیدهای هوشمند رو فراهم می‌کنه و تحلیل گران امنیتی می‌تونن از این داده‌ها برای پاسخ مناسب به یک حادثه امنیتی استفاده کنن.

محافظت از DDoS

یکی از بهترین توصیه‌ها و راه‌های افزایش امنیت شبکه، مقابله با حملات رد سرویس توزیع شده (DDoS) هست. این حملات، تلاش‌های مخربی برای خارج کردن دسترسی سرویس‌های آنلاین برای کاربران با ایجاد اختلال موقت در سرویس‌های سرور میزبان هستن. ارائه رویکردهای دفاعی در برابر DDoS نیازمند استفاده از راهکارهای مؤثر و دقیق هست.

در حال حاضر، تعداد حملات DDoS در حال افزایش بوده و مهاجمان به دنبال استفاده از روش‌های جدید و پیچیده شامل ترافیک جعلی لایه برنامه هستند. بنابراین، بسیاری از تیم‌های حفاظت امنیت شبکه، باید سرویس‌های خودشون رو برای مقابله با این حملات آماده کنن.

مدیریت لاگ

بیشتر سازمان‌ها حجم زیادی از داده‌ها رو از طریق شبکه‌ها، برنامه‌ها، کاربران و سیستم‌های مختلف اجرا می‌کنن و به فرآیندی مدون برای مدیریت و پایش داده‌های مختلف در فایل‌های لاگ نیاز دارن. مدیریت لاگ یکی از راه‌های افزایش امنیت شبکه هست که به‌طور مداوم داده‌ها رو جمع‌آوری، تحلیل، فیلترگذاری و اشتراک‌گذاری می‌کنه تا اطلاعات مناسبی برای پشتیبانی از عیب زدایی، بهبود عملکرد و پایش رویدادهای امنیتی به دست بیاد.

سازمان‌ها در زمان انتخاب یکی از راه‌های افزایش شبکه، به راهکار یکپارچه‌ای برای جمع‌آوری، ذخیره‌سازی و سازمان‌دهی داده‌ها برای رده‌بندی سریع و ساده حجم زیادی از این داده‌ها نیاز دارن. کسب‌وکارها می‌تونن با پیاده‌سازی یک راهکار مدیریتی کامل با ویژگی‌های هوشمند و استفاده از UI استنباطی، به یک نگرش کامل در مورد محیط IT برای شناسایی و حل سریع مسائل دست پیدا کنن.

درگاه امن وب (SWG)

SWG یک مرحله ارزیابی برای تنظیم و پالایش ترافیک اینترنت است. این درگاه، لایه 7 ترافیک شبکه رو بررسی می‌کنه و امنیت ترافیک وب رو با مسدودسازی برنامه‌ها و وب‌سایت‌های مخرب یا محتوایی که خط‌مشی‌های امنیت سازمان رو برآورده نمی‌کنه، تأمین می‌کنه. این روش امکان فیلترشدن URL، کنترل برنامه، بازرسی ترافیک رمزنگاری شده در HTTPS و محافظت از بدافزار رو برای فایل‌های توزیع شده در وب فراهم می‌کنه. بنابراین SWG هم جزو راه‌های افزایش امنیت شبکه محسوب می‌شه.

کنترل دسترسی شبکه (NAC)

NAC، یک پلتفرم مدیریت شبکه شرکتی هست که هدفش، کنترل دستگاه‌های مجاز و غیرمجاز برای اتصال به شبکه هست. این پلتفرم، قابلیت شناسایی دستگاه‌ها رو بر اساس آدرس‌های فیزیکی (MAC) یا با استفاده از گواهی‌های پیشرفته داره و امکان تخصیص آدرس IP و قابلیت اتصال رو در شبکه شرکت صرفاً برای دستگاه‌های تائید شده مهیا می‌کنه.

NAC، یکی از بهترین راه‌های افزایش امنیت شبکه و یک مکانیسم امنیتی مؤثر در یک محیط IT بسته با دستگاه‌های مدیریت شده محسوب می‌شه. بااین‌حال، در محیط IT مدرن، با ظهور فناوری دستگاه خود را بیاورید (BYOD)، دسترسی راه دور و جابجایی برنامه‌ها به فضای ابری، NAC به پیشرفت‌های بیشتری برای ارائه یک راهکار کنترل دسترسی کامل نیاز داره.

VPN با دسترسی از راه دور

شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN)، یکی از بهترین راه‌های افزایش امنیت شبکه با امکان دسترسی کاربران از نقاط دوردست محسوب می‌شه. مثلاً، کاربران می‌تونن به شبکه یک شرکت از منزل خودشون یا از طریق یک دستگاه موبایل، دسترسی داشته باشن. این روش نیازمند استقرار یک سرور VPN در شبکه و نصب کلاینت‌های VPN روی دستگاه‌هایی است که به شبکه متصل می‌شن. VPN از یک کانال ارتباطی امن و رمزنگاری شده برای جلوگیری از بروز حملات مرد میانی (MitM) استفاده می‌کنه.

دسترسی امن به سرویس‌های لبه شبکه

دسترسی امن به سرویس‌های لبه شبکه (SASE)، یک دسته از شبکه‌های شرکتی است که توسط گارتنر در سال 2019 ایجاد شد. SASE، یک سرویس شبکه واحد و ابری رو برای همگرایی راهکارهای امنیت شبکه و SD-WAN شامل فایروال به‌عنوان سرویس (FWaaS)، بروکر دسترسی امنیت ابری (CAS)، درگاه امن وب (SWG) و دسترسی شبکه اعتماد صفر (ZTNA) ارائه می‌کنه. یکی از بهترین راه‌های افزایش امنیت شبکه برای زیرساخت‌های شبکه به‌منظور پشتیبانی از فرآیندهای توسعه چابک، استفاده از همین سرویس SASE هست.

راه‌های افزایش امنیت شبکه ابری

سازمان‌ها به دنبال سطح بالایی از امنیت برای زیرساخت‌های رایانش ابری برای محیط‌های داخلی خودشون هستن. راهکار امنیت شبکه ابری، اهمیت بسیار زیادی برای محافظت از برنامه‌ها، داده‌ها و منابع در محیط‌های ابری داره. راه‌های افزایش امنیت شبکه باعث کمک به امنیت ترافیک بین استقرار محیط‌های ابری سازمان و مرکز داده‌های داخلی و اینترانت می‌شه.

شبکه‌های داخلی معمولاً از یک راهکار امنیت شبکه برای جلوگیری از حملات پیچیده، کنترل دسترسی سیستم‌های شرکتی، بخش‌بندی شبکه به نواحی مجزا و اجرای قوانین امنیتی استفاده می‌کنن. راهکار امنیت شبکه ابری هم باعث محافظت پیشرفته برای شبکه‌ها و زیرساخت‌های ابری می‌شه.

تعویض برچسب چند پروتکل (MPLS)

MPLS یکی از راه‌های افزایش امنیت شبکه و تکنیکی برای مسیریابی ترافیک هست و کاربرد زیادی برای شبکه‌های شرکت و پیکره‌های حامل به‌منظور اتصال ادارات و سازمان‌های چند شعبه‌ای داره. این روش، باعث ارائه روتینگ بلادرنگ برای سرویس‌های کیفی می‌شه. این روش از جستجوهای جداول مسیریابی پیچیده که در شبکه‌های IP رایج هستن، استفاده می‌کنه.

هدف اصلی تعویض برچسب چند پروتکل، ارتقای قابلیت اعتماد و عملکرد ترافیک شبکه هست و مزیت‌های امنیتی قابل‌توجهی داره. MPLS از لینک‌های رمزنگاری شده استفاده نمی‌کنه، اما این لینک‌ها رو از اینترنت عمومی تفکیک می‌کنه و باعث ایجاد یک لایه امنیتی مشابه با VPN ها می‌شه.

روش کنترل دسترسی اعتماد صفر (ZTNA)

در مدل امنیت اعتماد صفر که موردتوجه بسیاری از صنایع، نهادها و دولت‌ها قرار گرفته، یک کاربر باید امتیازات ویژه‌ای برای اجرای وظایف خود و دسترسی توسط کاربران ضروری هست. روش کنترل دسترسی اعتماد صفر (ZTNA) به‌عنوان یکی از راه‌های افزایش امنیت شبکه، محیط‌های بسیار کوچیکی رو ایجاد می‌کنه و امکان دسترسی گسسته به برنامه‌ها و داده‌ها رو مهیا می‌کنه. هنگامی که یک کاربر به‌وسیله ZTNA متصل می‌شه، هویت کاربر با استفاده از احراز هویت چندعاملی بررسی شده و مجاز بودن دسترسی کاربران به سیستم با احتساب موارد زیر ارزیابی می‌شه:

• نوع سیستم مورد تقاضا برای دسترسی کاربر
• اقدامات یا داده‌های موردنیاز کاربر
• زمان کنونی
• موقعیت مکانی کاربر
• وضعیت سلامت دستگاه کاربر
• هویت دستگاه (بررسی مدیریت شدن دستگاه)

ارزیابی منظم شبکه و کنترل‌های امنیتی

بررسی و حسابرسی پیوسته شبکه در کنار اجرای راه‌های افزایش امنیت شبکه، اهمیت بسیار زیادی در تأمین امنیت شبکه داره. کارشناسان در تیم‌های امنیتی، به دنبال شناخت توپولوژی شبکه، منابع در حال اجرا روی شبکه و اثرپذیری کنترل‌های امنیتی هستن. اهداف اصلی حسابرسی امنیت شبکه عبارت‌اند از:

• شناسایی آسیب‌های احتمالی و رفع این آسیب‌ها
• یافتن فرآیندهای ناخواسته و استفاده نشده و حذف اونها
• بررسی عملیاتی بودن و پیکربندی صحیح فایروال ها
• بررسی عملکرد صحیح ابزارهای امنیتی دیگه
• تشخیص سلامت تجهیزات شبکه، سرورها، دستگاه‌های متصل و برنامه‌ها
• بررسی اثرپذیری بکاپ‌ها

پشتیبان گیری از داده‌ها و ارزیابی رویه‌های بازیابی

پشتیبان گیری داده‌های حساس و سرورهای حیاتی، یکی از بهترین راه‌های افزایش امنیت شبکه و بخش بسیار مهم امنیت شبکه محسوب می‌شه، چون امکان شروع عملیات محافظت امنیتی رو در صورت نقض امنیت یا بروز فاجعه مهیا می‌کنه. بکاپ‌ها در صورتی که به شکل مؤثر پیاده‌سازی بشن، راهکار محافظتی مؤثری در برابر باج افزارها محسوب می‌شن. سازمان‌ها باید به دنبال اجرای یک استراتژی بکاپ کامل و انجام آزمایش منظم برای بازیابی سیستم‌ها با بکاپ و برآورده کردن هدف زمان بازیابی (RTO) و هدف نقطه بازیابی (RPO) باشن.

آموزش کامل کاربران و کارکنان

تهدیدات داخلی، یکی از نگرانی‌های مهم در امنیت شبکه محسوب می‌شن. بسیاری از تهدیدات داخلی به خاطر افراد مهاجم و مجرم نیست، بلکه به خاطر کارکنانی هست که رویه‌های امنیتی رو به‌درستی اجرا نمی‌کنن. کارمندان، ساده‌ترین اهداف برای مهاجمان از طریق تکنیک‌های مهندسی اجتماعی و ایمیل‌های فیشینگ محسوب می‌شه و اگر کارکنان به‌خوبی در حوزه‌های امنیت سایبری آموزش ببینن و بتونن از بروز حملات جلوگیری کنن، یکی از سپرهای دفاعی بسیار مناسب محسوب می‌شن.

سازمان‌ها با ارائه برنامه‌های آموزشی مناسب به کارکنان، می‌تونن اصول کلی امنیت سایبری، مقررات سازمانی و خط‌مشی‌های امنیتی مثل استفاده از گذرواژه‌های قدرتمند رو به کارکنان و کاربران ارائه کنن. کارکنان آگاه که از پیامدهای نشت اطلاعات در یک سازمان اطلاع دارن، می‌تونن یک عضو فعال در حوزه امنیت شبکه باشن. بنابراین، کارکنان آموزش دیده، یکی از راه‌های افزایش امنیت شبکه در سازمان‌ها هستن.

کلام آخر

ما تو این مقاله از بلاگ کندو در مورد مهم‌ترین و بهترین راه‌های افزایش امنیت شبکه برای کاربران، شرکت‌ها و سازمان‌ها صحبت کردیم. راه‌های افزایش امنیت شبکه که در این مقاله ارائه شد، تازه‌ترین روش‌های مقابله با انواع حملات مهاجمان به زیرساخت‌های شبکه محسوب می‌شن. حفظ امنیت شبکه اهمیت معناداری برای تمامی شرکت‌ها و سازمان‌ها داره و نشت اطلاعات یا هرگونه اختلال در فضای شبکه می‌تونه باعث زیان‌های هنگفت قابل‌توجهی بشه. بنابراین اطلاع کافی از جدیدترین و مؤثرترین راه‌های افزایش امنیت شبکه می‌تونه باعث پیشگیری هر چه‌بهتر از حملات مختلف بشه.