از وقتی پا به این دنیا میذاریم، کلی آدم خوب سر راه ما قرار میگیرن که فرصتها و مسیرهای زندگیمونو میسازن.
معلم، فقط عنوان یه شغل نیست، همه چیزه، عشقه، کَسیه که به تو کمک می کنه دنیاتو چطوری ببینی. مثل یه هنرمند نقاش که داره صفحه صفحه دفتر زندگیتو نقاشی میکنه. امروز روزیه که به اسم اونا ثبت شده. روز همه اون آدم خوبائی که یه عالمه چیزهای خوب بهمون یاد دادن و کلی تجربههای خوب گذاشتن توی کوله پشتیمون که هر جا لازمشون داشتیم، ازشون استفاده کنیم. روز همه معلما مبارک!
جایی میخوندم معلما مثل شمع میمونن که با سوختنشون زندگی همه ما رو روشن میکنن. معلم فقط اون آقای خوشتیپی که به ما تو دبیرستان جبر و مثلثات درس میده نیست، یا اون خانوم با مانتوی سورمهای و مقنعه مشکی که رگهای زمخت روی دستاش پر از داستان ها ریز و درست شاگرداشه. معلم و معلمی خیلی فراتر از این حرفاست.
“معلم” رفیقیه که تو اوج نا امیدی، دستمون رو گرفت و یه دنیا امید و عشق به زندگی رو یادمون داد.
“معلم” شخصیه که با یه چراغ تو دستاش، درهای جدیدی رو به روی ما باز می کنه تا نسخه بهتری از خودمون خلق کنیم.
“معلم” راهنمائیه که بهت یاد میده چطوری خودتو باور کنی، رویا داشته باشی، به آینده خوش بین باشی و هزار تا چیز دیگه.
تو زندگی هممون آدمهائی هستن که معلمامون بودن، بعضی وقتا دعوامون کردن، شاید تنبیه فیزیکی، شاید یه چشم غره معنادار، بعضی وقتا تشویقمون کردن، با یه بسته با کاغذ کادوی گل گلی، با یه نمره خوب، یا با یه لبخند کجراه گوشه لبش.
هممون معلمایی داشتیم که خاطرات ریز و درست زیادی ازشون تو ذهنمون داریم.
اون “مربی” شنا که تو آب هولمون داد، وقتی از آب میترسیدیم.
اون “استاد دانشگاه” که ایستاده و با شوق تشویقمون کرد، وقتی پروژه ارائه میدادیم.
اون “مدرس” که سر کلاس با حوصله بهمون کمک کرد، وقتی از بقیه عقب افتاده بودیم.
اون “پدر” که باهامون قهر میکرد، وقتی جای درس خوندن تفریح و شیطونی میکردیم.
اون “منتور” که همه چم و خمای کار رو بهمون یاد داد، وقتی تازه وارد بودیم.
اون “استاد کندو” که واسه کارآموزی معرفیمون کرد، وقتی تازه یه کلاس رو تموم کرده بودیم.😁
امروز 12 اردیبهشت 1402 روز معلمه، اینجاییم تا بگیم:
ای مربی جسور، ای استاد دانشگاه مهربون، ای مدرس صبور، ای پدر و مادر دلسوز، ای منتور باحوصله و ای اساتید عزیز کندوئی “روز همگیتون مبارک”. دوستتون داریم.
از خدا میخوام، این مشت مشت دونه ای که تو مسیر زندگیمون میریزید، یه روز همه زندگیتون رو سبز کنه …
پ.ن: امروز به مناسب روز معلم میخوام چند فیلمی رو در ستایش این انسانهای دوست داشتنی معرفی کنم که قطعا ارزش بارها دیدن رو دارن.
1. ستارههای روی زمین (Like Stars on Earth)

داستان تلاش معلمی برای آموزش به کودکی که در کلاس از همه ضعیفتر است
و به همین خاطر بارها توسط پدر و همکلاسیهایش تحقیر می شود.
2. تایتانها را به یاد آور (Remember the Titans)

این فیلم که برگرفته از یک داستان واقعی است، مربی آفریقایی-آمریکایی تازه منصوب شده و تیم دبیرستانی را نشان میدهد
که در اولین فصل حضورشان به عنوان یک واحد نژادی، آن هم برخلاف اعتقادات بسیاری از مردم، خیلی موفق ظاهر میشوند.
تایتنز را به یاد آور به زیبایی ایجاد اعتماد متقابل بازیکنان و هدایت و رهبری یک مربی خستگیناپذیر با بازی دنزل واشنگتن را به تصویر میکشد.
3. انجمن شاعران مرده (Dead Poets Society)

معلم انگلیسی جان کیتینگ به دانشآموزان خود انگیزه میدهد تا با دیدی متفاوت از دانش و احساسات اصیل به شعر نگاه کنند.
او با روش متفاوت خود در تدریس هر کدام از دانشآموزانش را تشویق میکند تا زندگی را با دید بهتری ببینند و از آن لذت ببرند.
شاید داستان فیلم واقعیت نداشته باشد، اما بسیار ملموس و دلنشین است که هم میتواند کلاس درسی برای معلمان باشد و هم تجربهای متفاوت برای دانشآموزان.
آن دیالوگ ماندگار پایان کلاس وقتی آقای کیتینگ را اخراج میکنند و دانشآموزان با گفتن «ناخدای من» به او ادای احترام میکنند بعد از این همه سال هنوز بهترین ادای احترام به معلمان است.
4. داستان ران کلارک (The Ron Clark Story)

یک معلم جوان با دغدغههای خاص و با استعداد فراوان، خانهی خود را در کارولینای شمالی ترک میکند تا به دنبال ماجراجویی و کار در مدارس سطح پایین شهر نیویورک باشد.
آیا او تفاوتی را که آرزو دارد، ایجاد خواهد کرد؟ قدرت، شجاعت و عزم راسخ برای ایجاد تغییر درسهایی است که از این معلم در فیلمی زیبا میآموزیم.
5. آقای لازار (Monsieur Lazhar)

در یک مدرسهای در مونترال، یک مهاجر الجزایری برای جایگزینی یک معلم محبوب که در کلاس خود خودکشی کرده استخدام میشود.
او در حالی که به دانشآموزانش کمک میکند تا با غم و اندوه خود مقابله کنند، پرده از داستان غمانگیزش برمیدارد. این فیلم داستانی شگفتانگیز و در عین حال غمانگیز دارد.
با دیدن این فیلم حتما با خود میگویید که اگر همهی ما یک بار در زندگی با چنین آموزگاری برخورد کنیم، بسیار خوششانس خواهیم بود.